جلو بازو با دمبل ایستاده

نوع گرفتن: در حرکت جلو بازو با دمبل ایستاده، دو روش برای به کارگیری عضله دو سر بازویی استفاده می شود: خم شدن آرنج و چرخش خارجی ساعد. بنابراین برای اینکه حداکثر انقباض در عضله دو سر بازویی به دست آید، باید در هنگام بالا بردن دمبل، دست چرخش خارجی (کف دست رو به بالا) داشته باشد.

فاصله دست ها در حرکت جلو بازو با دمبل ایستاده: به جای اینکه وسط میله دمبل را بگیرید، آن را طوری بگیرید که انگشت شست به صفحه وزنه بچسبد این نوع گرفتن میله دمبل، در حرکت چرخش خارجی موجب افزایش درگیری عضله دو سر بازویی و به کارگیری تارهای عضلانی بیشتر آن می شود. 

مسیر حرکت: در حرکت جلو بازو با دمبل ایستاده، بالا تنه صاف و ستون مهره ها راست باشد. تاب دادن بالا تنه تقلب است و باعث می شود تا وزنه با ضربه به بالا آورده شود. اگر در مرحله ی اول حرکت بدن را کمی به جلو خم کنید، حرکت آسان تر می شود و اگر بدن را کمی به پشت متمایل کنید به تکمیل حرکت در مرحله آخر تکرار آن کمک می کند.